De su 10 de gennargiu, sa patria nostra est serrada a muru pro meda gentė. Sa Sardigna est unu cunfinu qui acorrat meda prus innotzentės que a su tempus de su fascismu.
Su guvernu de sa Repubrica italiana non lassat viagiarė ne in trenu, ne in naė, nen cun s’aparechiu quinė at seperadu de no si vatzinarė.
Sicomentė su qui abarrat pro carrarė – siat burricu o vetura – no podėt brincarė su marė, isas isulas sunt frigadas.
Isos presidentės de Sicilia e Calabria ant assumancu cuntzediu de viagiarė in sa naė e su cunfinu tenėt nessi una isperada.
Intamas, cussu bonu cristianu de su presidente de Sardigna, Solinas, s’est dromidu e no si movėt su sonnu. Est s’ora qui si schidėt e torret sa cosa a su connotu.
Solinas, ischidaˑti! Scidadindi! O isfundamus sa genna!